The Kyoto Protocol is praised by some scholars and criticized by others. This paper evaluates the enforcement mechanisms comprising monitoring and noncompliance procedures based on an informal game theoretic analysis. It is argued that the monitoring system has achieved an unprecedented level of sophistication. It also appears that the non-compliance procedures have achieved a remarkable quality (in particular when judged in view of past international environmental treaties) in terms of their deterrence potential and credibility, though there is room for improvement. Possibilities for improvement are outlined and possible supplemental non-compliance procedures are proposed.
KYOTO PROTOKOLÜ UYGULAMA MEKANİZMALARI: KUSURLU MU YOKSA UMUT VERİCİ KAVRAMLAR MI?
Kyoto Protokolü bazı aydınlar tarafından övgüyle karşılanırken bazıları tarafından da eleştirilmektedir. Bu makale, formel olmayan bir oyun teorisi analizi üzerine kurulan kontrol ve uyumsuzluk prosedürlerini içinde barındıran uygulama mekanizmalarını ele almaktadır. Kontrol sisteminin daha önce görülmemiş düzeyde bir kapsamlılık gösterdiği öne sürülmektedir. Ayrıca uyumsuzluk prosedürleri de caydırıcılık potansiyeli ve güvenilirliği bakımından -hala geliştirilmesi gereken noktalar olsa bile- dikkate değer bir kalite düzeyine ulaşmış görünmektedir (Özellikle çevreyle ilgili geçmişteki uluslararası anlaşmalarla karşılaştırıldığında). Yapılabilecek iyileştirmeler ana hatlarıyla belirtilmiş ve eklenebilecek uyumsuzluk prosedürleri önerilmiştir.